Odtwórz audiodeskrypcję
Za wysoko zamontowana umywalka to jeden z wielu realnych przykładów obiektów i rozwiązań niedostosowanych do odbiorców z różnymi potrzebami.
Historia Kasi, trenerki i edukatorki ds. dostępności, która jest osobą niskorosłą, pokazuje błędy i braki w szeroko rozumianym procesie projektowania:
„Wysoko zawieszona umywalka to dla mnie wyzwanie. Gdy korzystam z toalety, a następnie chcę umyć ręce, to często, pochylając się nad umywalką, moczę górną część klatki piersiowej. Potem z zamoczoną koszulą na wysokości biustu muszę występować przed ludźmi. Dlatego przed różnego rodzaju występami korzystam z dostępnej toalety, a w szczególności z dostępnej umywalki. Dostępna przestrzeń nie jest tylko dla seniorów, ludzi poruszających się na wózkach czy rodziców z wózkami dziecięcymi, jest dla wszystkich. W Polsce jest wiele miejsc, które »umywają ręce«, twierdząc, że są dostępne dla wszystkich, a w rzeczywistości nie spełniają potrzeb. Przykład? W budynku jest dostępna toaleta, ale żeby dostać się do niej, trzeba wejść po schodach. Są też firmy, które uważają, że rozwiązania zapewniające »dostępność« nie są warte wdrażania, bo z ich usług nie korzystają klienci z niepełnosprawnościami. To nieprawda. Bariery pojawiają się najpierw w głowach osób odpowiedzialnych za projekt, a potem w przestrzeni, dlatego warto zmienić myślenie i zaprosić osoby ze szczególnymi potrzebami do konsultacji i współtworzenia rzeczywistości”.
